احمد مهدوی دامغانی در ۱۳شهریور ۱۳۰۵دیده به جهان گشود. علوم متداول قدیم و جدید را در آن شهر فراگرفت. در سال ۱۳۲۷از دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهرانو در سال ۱۳۳۳در رشته ادبیات فارسی از دانشکده ادبیات دانشگاه تهرانلیسانس گرفت. در سال ۱۳۴۲از دانشگاه تهران درجه دکتری در زبان و ادبیاتفارسی گرفت و موضوع رساله دکتری او تصحیح کتاب «کشف‌الحقایق» عزیزالدین نسفیبه راهنماییمحمدتقی مدرس رضویبود.
از سال ۱۳۵۳تا ۱۳۵۴در دانشگاهمادریدبه تدریس ادبیات عرب و فارسی و فقه اسلامی اشتغال داشت. احمد مهدوی دامغانی از سال ۱۳۶۶مقیم آمریکا و دردانشگاه هارواردودانشگاه پنسیلوانیامشغول به تدریس در مقطع دکترا و پست دکترا بوده است. رشته‌های تدریس او در آمریکا شامل معارف اسلامی، ادبیات عرب، ادبیات فارسی و برخی علوم اسلامی بوده‌است.
«...برای خودم نیز باورکردنی نبود که دکتر مهدوی تن به چنین گفت‌وگویی بدهد ویک چنین اثر خواندنی و جذابی را به وجود آورد. من دکتر مهدوی را نمونه‌ی یکایرانی دانشمند و ایده‌آل می‌دانم. دکتر مهدوی از نظر من مظهر ایمان درمعنی خالص و زلال آن است. این همه دانش و جهان‌دیدگی و نشست و برخاست باهمه‌نوع مردم، در ایران و فرانسه و آمریکا، هیچ نتوانسته است کوچک‌ترینخدشه‌ای در تجربه‌ی روحی و ایمانی او ایجاد کند. …دکتر مهدوی، بی هیچاغراق، می‌تواند به‌عنوان یک منتقد فیلم در سطح جهانی، درباره‌ی یک اثرسینمایی اظهار نظر فنی کند. با همه‌ی تسلط حیرت‌آورش به ادبیاتِ عرب وفرهنگ اسلامی، یکی از برجسته‌ترین فرانسه‌دانان ایران است، فرانکوفنِ بهمعنی دقیق کلمهpar excellence. تمام رمان‌های بزرگ عالم را خوانده است ودرباره‌ی آن‌ها می‌تواند به گونه‌ای حرفه‌ای اظهار نظر انتقادی و تطبیقیداشته باشد. به دلیل این دو ویژگیِ سینماشناسی و رمان‌شناسی، دکتر مهدوی درنقل وقایع استادی خاصی دارد؛ آنچه به دست آمده است و من آن را با لذت، وگاه با گریه‌ی شوق، خواندم، اثری است در نوعِ خود بی‌مانند.» (برگرفته از یادداشت دکتر شفیعی کدکنی)
